GMORS

ยางเอทิลีนโพรพิลีน (EPR, EPDM)

คาร์บอนไดออกไซด์

EPDM เป็นโคพอลิเมอร์ของเอทิลีนและโพรพิลีน และเป็นเทอร์พอลิเมอร์ของเอทิลีนและโพรพิลีนได้เมื่อเพิ่มโมโนเมอร์ตัวที่สามเล็กน้อย (มักจะใช้ ไดโอเลฟิน) เพื่อให้เกิดการหลอมด้วยซัลเฟอร์ โดยทั่วไปแล้วยางเอทิลีนโพรพิลีนมีความต้านทานต่อโอโซน แสงแดด และสภาพอากาศได้ดีเลิศ และยังมีความยืดหยุ่นดีมากในที่ระดับอุณหภูมิต่ำ ทนทานต่อสารเคมีได้ดี (กรดเจือจางและด่าง,สารละลายโพลาร์) และมีคุณสมบัติเป็นฉนวนไฟฟ้าที่ดี

กรรมวิธีที่ใช้ในระบบ

อบด้วยซัลเฟอร์เมื่อเทียบกับอบด้วยเปอร์ออกไซด์

มาตรฐาน EPDM มักจะอบด้วยซัลเฟอร์ สูตรยางที่อบด้วยซัลเฟอร์จะมีคุณสมบัติในการยืดหยุ่นได้ดีกว่าแต่มักจะแข็งตัวและมีค่าความต้านทานต่อแรงบีบอัดด้อยลงในที่อุณหภูมิสูง EPDM ที่อบด้วยเปอร์ออกไซด์ทนความร้อนได้ดีกว่าและมีค่าความต้านทานต่อแรงบีบอัดน้อยกว่า สามารถใช้งานได้ยาวนานโดยเฉพาะสำหรับระบบท่อในอุตสาหกรรมก่อสร้าง แต่ก็มีราคาแพงและผลิตได้ยากกว่าสูตรที่อบด้วยซัลเฟอร์

ความแตกต่างอื่น ๆ ทั่วไป

• EPDM มักจะทาน้ำมันหล่อลื่นด้านใน เพื่อช่วยให้ติดตั้งได้ง่ายหรือลดแรงเสียดทานสำหรับการใช้งานแบบไดนามิก
• EPDM สามารถใช้สูตรที่มีเฉพาะส่วนผสมใน “รายการสีขาว” ตามที่กำหนดใน 21.CFR 177.2600 เพื่อการใช้งานในสภาวะที่ยางต้องสัมผัสกับอาหารและเครื่องดื่ม
• EPDM สามารถยื่นขออนุมัติจาก National Sanitation Foundation (NSF) เพื่อนำมาใช้กับการใช้งานเกี่ยวกับน้ำดื่มได้
• EPDM มักจะใช้ในระบบปรับอากาศรถยนต์ ที่ใช้ก๊าซหล่อเย็น R134a และสารหล่อลื่น POE หรือ PAG รวมทั้งสารหล่อเย็นรุ่นใหม่ที่ปกป้องสิ่งแวดล้อมอย่าง R744 ในระบบปรับอากาศที่ใช้ R744 จำเป็นต้องมีความต้านทานแรงระเบิดจากการลดความดันในคาร์บอนไดออกไซด์ ที่ระดับแรงดันสูงและอุณหภูมิสูง
• EPDM มักจะใช้กับน้ำมันไฮดรอลิกชนิดฟอสเฟตเอสเทอร์